English version
Texto de Carmen García-Rodeja Arribí
En perspectiva, o horizonte apenas se percibe, borroso e incerto.
Por
tras do muro que sinala as marcas, de novo o precipicio, e unha estrada cara o
descoñecido.
Á
esquerda ás árbores núas equilibran o conxunto, mentres a néboa tece o seu
misterio.
Na
paisaxe pechada a xente recóllese, aniña e soña coas pantasmas, co incógnito,
coa morte e o seu aviso, co ouvear do lobo.
Cara
onde este camiño?
Nesta
brétema perdéronse hai sesenta anos un grupo de soldados da República.
Tornaban a casa por un vieiro de temor e de soños.
Enganados, caeron presos.
Tornaban a casa por un vieiro de temor e de soños.
Enganados, caeron presos.
Os
seus corpos repousaron nunha furada húmida e fría, á beira dunha senda que os
levou a ningures.
Carmen G-Rodeja Arribí
Foto © Xoan Piñón
Carmen G-Rodeja Arribí
Foto © Xoan Piñón
Entradas
2 comentarios:
Magnífica imágen... tanto como terrorífico la historia de los soldados de la República asesinados en cercanías del lugar, como relata Carmen
A foto representa moi ben o frio, a humidade e o espanto que deberon de sentir eses soldados da liberdade que foron cruelmente masacrados pola bestia do fascismo.
Publicar un comentario